بداهگی و ریتم در طراحی

در این دوره، به پیوند عمیق میان آناتومی و بیان شخصی در طراحی فیگور می‌پردازیم. آناتومی، گامِ موسیقیِ بدن است – ساختار درونی‌ای که ملودیِ فیگور بر پایه‌ی آن شکل می‌گیرد. در موسیقی، شنونده شاید نداند قطعه در چه گامی نواخته شده است، اما تمام فواصل، حس و هماهنگی صداها از همان گام می‌آیند. به‌همین‌ترتیب، در طراحی فیگور نیز آناتومی ممکن است مستقیماً دیده نشود، اما تمام فرم، حرکت و باورپذیری بدن به آن وابسته است. فیگوری که بدون شناخت آناتومی ترسیم شود، مانند سازی بی‌کوک است – ظاهر دارد، اما صدایش احساس درستی را منتقل نمی‌کند.

در آثار اِگون شیله، بدن دیگر صرفاً موضوع نیست؛ بلکه زبانی است برای بیانِ احساس و ناخودآگاه. در این جلسات نیز هدف ما «درست کشیدن» بدن نیست، بلکه قابل‌حس‌کردنِ حالت و درک درونیِ فیگور برای مخاطب است. در مطالعه‌ی آثار هنرمندان بزرگِ فیگورمحور، خواهیم دید که جوهرِ بیان در پیوند میان دانستن و رها بودن است – میان ساختار و بداهگی. تحریف یا Exaggeration در فیگور، همانند مدولاسیون در موسیقی است: حرکتی آگاهانه درون ساختار که با شناخت دقیق گام‌های آناتومیک، به اثر تنش، حرکت و عمق می‌بخشد. در این نقطه است که فیگور، نه فقط بدن انسان، بلکه درونیات او را آشکار می‌کند – جایی که طراحی به موسیقیِ تن بدل می‌شود.

جلسه ۱ و ۲: آناتومی و ساختار استخوانی

بخش تئوری: بررسی ضرورت یادگیری آناتومی در طراحی فیگور/ تاریخچه‌ی آموزش آناتومی هنری/ معرفی منابع اصلی یادگیری/ مرور رویکردهای آموزشی مختلف و چالش‌های یادگیری آناتومی در فضای فعلی / ارائه راهکارهای عملی برای یادگیری موثر تحلیل آناتومیکال آثار هنرمندان بزرگ بر اساس سیر تاریخی

بخش عملی: آشنایی با نقشه‌هایFunctional Bony Landmarks و Contrapposto / تمرین ساختار عملکردی استخوان‌ها بر اساس تصاویر مدل‌های مرجع

جلسه ۳ و ۴: فرم‌های هندسی و طراحی فرمال

بخش تئوری: بررسی آثار هنرمندانی چون لوکا کامبیاسو و آنیبال کاراچی / اهمیت فرم‌های هندسی در آثار این هنرمندان / تحلیل آناتومیکال آثار هنرمندان بزرگ بر اساس سیر تاریخی

بخش عملی: ارائه‌ی نقشه‌ی فرمال بدن (Semi-geometric- Organic / Geometrical) / تمرین طراحی این ساختارها با استفاده از مدل‌های مرجع ارائه شده

جلسه ۵ و ۶: مفهوم کاراکتر در فیگور

بخش تئوری: بررسی مفهوم کاراکتر در طراحی فیگور / تحلیل ویژگی‌های کاراکتر: جنسیت، سن، قومیت، سبک و زیبایی‌شناسی / تحلیل آناتومیکال آثار هنرمندان بزرگ بر اساس سیر تاریخی

بخش عملی: ارائه‌ی راهکارهایی برای تأکید بر تفاوت‌های کاراکتر میان فیگورها / تمرین این خصوصیات با استفاده از مدل‌های مرجع

جلسه ۷ و ۸: تناسبات ایده‌آل

بخش تئوری: مرور مفهوم تناسبات ایده‌آل در تاریخ هنر / بررسی تناسبات ایده‌آل در آثار هنرمندان بزرگ / تحلیل آناتومیکال آثار هنرمندان بزرگ :بر اساس سیر تاریخی

بخش عملی: تلاش برای رسیدن به تناسبات ایده‌آل شخصی / تمرین طراحی با تحریف نسبت‌های واقعی مدل بر اساس مدل‌های مرجع

جلسه ۹: بداهه‌نوازی در فیگور

بخش عملی: کشیدن فیگورهای ذهنی و تمرین بداهه‌نوازی در طراحی
بخش تئوری: تحلیل و بررسی آثار در بخش Critic / ارائه و گفتگو درباره‌ی نقاط قوت و ضعف آثار

جلسه ۱۰: تحلیل آثار هنرمندان بزرگ فیگوراتیو به ترتیب روند تاریخی

دوران کلاسیک و رنسانس: پولیکلیتوس(Polykleitos)، میکل‌آنژ بوناروتی
(Michelangelo Buonarroti)، لئوناردو داوینچی (Leonardo da Vinci)، آندره‌آ دل سارتو و رافائل (Andrea del Sarto / Raphael)

دوران باروک تا نئوکلاسیسیسم: پیتر پل روبنس(Peter Paul Rubens)، ژاک-لوئی داوید(Jacques-Louis David)

قرن نوزدهم: ژان اوگوست دومینیک انگر (J.-A.-D. Ingres)، اوژن دولاکروا (Eugène Delacroix)، ژان-لئون ژروم (Jean-Léon Gérôme)

مدرنیسم و پس از آن: آگوست رودن(Auguste Rodin)، ادوارد مونک(Edvard Munch)، اگون شیله (Egon Schiele)، پابلو پیکاسو (Pablo Picasso)